Een kamer, appartement of woning vinden is tegenwoordig bijna onmogelijk geworden. Het is een race tegen de klok, met tientallen anderen die vechten voor dezelfde plek. En als je dan eindelijk een contract in handen hebt, is het vaak tijdelijk. Dat tijdelijke karakter voelt voor veel huurders als een tikkende tijdbom: een constante dreiging dat je over een jaar of twee weer op straat staat. Maar daar komt nu verandering in. Vanaf 2024 worden tijdelijke huurcontracten grotendeels afgeschaft. Een zegen voor huurders, of niet?

Laat me eerst duidelijk zijn: het idee van tijdelijke huurcontracten was ooit goedbedoeld. Ze zouden de drempel verlagen voor verhuurders om woningen beschikbaar te stellen. Een flexibele oplossing, klonk het. Maar in de praktijk? Het werd vooral een manier om huurders onzeker te houden en huren snel te verhogen. Waarom zou je investeren in een band met je buurt, je huis opknappen of zelfs maar gordijnen ophangen als je over een paar maanden weer je biezen moet pakken?

De afschaffing van deze contracten is een stap in de goede richting. Het geeft huurders eindelijk de kans op stabiliteit. Je kunt je thuis voelen in je huis, omdat je weet dat je er mag blijven zolang je netjes je huur betaalt. Geen zenuwslopende gesprekken meer met de verhuurder over verlenging of de dreiging van een huursverhoging bij elk nieuw contract. Gewoon, rust.

Maar laten we eerlijk zijn: de echte problemen op de huurmarkt lossen we hier niet mee op. De huren zijn nog steeds torenhoog, en het aanbod van betaalbare woningen blijft schrikbarend laag.

Als Huurdokter juich ik deze verandering toe. Het voelt als een overwinning in een strijd die al jaren gaande is. Toch kunnen we nog niet zeggen dat de huurmarkt eerlijk is. Want zolang er meer mensen een woning zoeken dan er beschikbaar zijn, blijft het een markt waar huurders afhankelijk blijven van de grillen van verhuurders.

Dus ja, laten we vieren dat tijdelijke huurcontracten zijn verdwenen. Maar laten we ook niet vergeten dat dit slechts een begin is. Betaalbare, vaste huurwoningen moeten de norm worden en geen uitzondering.