Vanochtend stond ik op het station te wachten op de trein. In verband met een rood sein miste ik mijn aansluiting en moest ik een half uur wachten op de volgende. Naast mij stond een man in pak en met een aktetas druk zijn afspraken te verzetten, het bleek Diederik Samsom te zijn. Hoewel het 8 uur ’s ochtends was en wij daar met zijn tweeën op het koude station stonden te bibberen leek het mij het uitgelezen moment om Diederik eens aan te spreken over het beleid van de PvdA als het gaat om huurrechten.

Ik merk dat ik het altijd lastig vind om over de huurmarkt te praten met politici. Op een of andere manier kan je nooit helemaal tot de kern komen. Al snel verdwijnt de discussie in een totale regulatie of geheel geen regulatie. Maar goed dit was natuurlijk ook maar een vluchtige discussie op een treinstation in Nederland. Naast de regulatie kwam ook weer het ‘middensegment’ aan bod. Een segment dat volgens sommige een utopie is en volgens andere de enige oplossing voor een gezonde huurmarkt. Maar wat is dat middensegment eigenlijk?
Het middensegment moet de huurmarkt zijn van huurwoningen met een prijs tussen € 600,- en € 900,- per maand. Een deel hiervan zou onder de landelijke regulatie vallen [onder de €720,42], maar een groot gedeelte ook niet. Hoe deze dan tot stand zou moeten komen vanuit de particuliere markt is mij nog steeds een raadsel, de vraag is dan ook of dit wel verwacht wordt.
Het lijkt erop dat de voorstanders van een middensegment de woningcorporaties of andere partijen die vrijwillig achter het belang van een middensegment staan verantwoordelijk houden voor de bouw of beheer van een middensegment. Van deze partijen zou dan verwacht moeten worden dat zij zullen investeren in de bouw van een woningmarkt met een lager rendement, terwijl andere partijen blijven verhuren in het hoogsegment. Dit zijn partijen die met grote tekorten te maken hebben. Woningcorporaties hebben op dit moment al moeite om het onderhoud van hun bestaande woningvoorraad te onderhouden, laat staan dat er genoeg geld is om woning te bouwen, waarin deze organisaties bewust kiezen voor een lager rendement.
Een andere oplossing leek om woningen te subsidiëren onder de voorwaarde dat deze woningen de eerst aankomende jaren als huurwoningen in het middensegment aangeboden zouden worden. Uit mijn woordkeuze blijkt denk ik al wat ik van deze kunstmatige ingreep vind. Dit blijkt in de praktijk ook niet altijd de oplossing. Ik noem maar een voorbeeld waarin in Amsterdam een gehele woningcomplex is gebouwd, gesubsidieerd door de gemeente Amsterdam en vervolgens door de investeerders direct bij de eerste verhuur in het hoogsegment op de woningmarkt gezet worden. Simpelweg omdat de investeerders door de regels heen gebruik maken van de subsidie, maar een uitweg hebben gevonden om zich niet aan de afspraken te houden.
Is er dan wellicht toch sprake van een utopie? Van wie verwachten wij dat deze woningen gebouwd zullen worden? Het zullen in ieder geval niet de woningcorporaties zijn die in de totale vraag van huurwoningen in het middensegment kunnen voorzien. Particuliere verhuurders lijken geen enkele stimulans te hebben om een woning in het middensegment te verhuren en van regulatie vanuit de gemeente wordt blijkbaar misbruik gemaakt. De vraag naar huurwoningen in het middensegment blijft door deze onwerkbare maatregelen groot en lijkt niet te verminderen. Tegelijkertijd is er veel belastinggeld middels subsidies verspild om de maatregelen te laten werken, terwijl de echte oplossing zo simpel lijkt te zijn. Wanneer wij echt een middensegment willen hebben en huurwoningen willen aanbieden met een huurprijs tot € 900,- per maand. Waarom verzinnen wij dan allemaal extra maatregelen om tot deze oplossing te komen, terwijl wij woningen met een waarde tot € 900,- simpelweg kunnen reguleren door de huurprijs liberalisatiegrens te verhogen van € 720,42 naar € 900,- per maand. Wat mij betreft hebben de huidige maatregelen net zo min de aansluiting met het doel gemist als Diederik en ik onze aansluiting naar onze eindbestemming.